Een persoonlijke top vijf van wijnen hoeft niet persé uit de vijf allerbeste wijnen van het universum te bestaan. Zoals met auto’s, meubels en partners spelen er andere zaken mee... en niet alleen budgettaire.
Zo heb ik op plaats vier de Nera Brut di Valdobbiadene Millesimato 2014, alleen de naam al..., DOCG van het huis De Faveri in Veneto.
Is dat de beste sprankelende wijn uit het totale aanbod? Wellicht niet. Het is ook meer dan waarschijnlijk niet de beste Prosecco ooit... Maar hij komt zeker in de buurt. Al ben ik de concurrentie nog proefondervindelijk aan het onderzoeken ;-)
Maar het is verdorie een hele lekkere! En in een fantastisch mooie fles. Stijlvol, sober, onmiskenbaar klasse uitstralend. Goud op zwart, altijd indrukwekkend. Tenzij het over rappers gaat...
Mijn goede vriend, en exclusief invoerder van De Faveri voor België, Koen Hebbrecht schenkt zijn sprankelende wijnen in een speciaal gelazerd (lees: gelézerd) glas om de fijne, bijna edele bubbeltjes te sturen. Er wordt dan een minuscuul kruisje in het laagste punt van de binnenkant van het glas gelazerd zodat de belletjes van daaruit, centraal, opborrelen. Sjiek! Anders zoeken die een andere oneffenheid in het glas en parelen ze “at random”. Tip voor de liefhebber, het oog wil ook wat! Zeker als het glas naast zo’n mooie fles staat...
De wijn is monocépage-gewijs gemaakt van de druif Glera, of zoals mensen zouden zeggen: 100% Glera. En deze druif heet in de klassieke Prosecco-streek -u raadt het al- Prosecco. Dus alle Prosecco is Glera en alle Glera is... Glera. Poepsimpel. Heeft u weer iets om mee uit te pakken tegen wijn-nerds...
Je hebt de traditionele manier van sprankelende wijn te maken zoals bij Champagne en je hebt de, meest gebruikte, alternatieve manier die Charmat heet. Geïnteresseerd in de materie? Zie “wijnerij, het boek”... Bij De Faveri heet die laatste “méthode Martinotti”, maar het blijft evengoed tweede gisting in inox tanks met als resultaat eerder fijnere, zelfs subtielere bubbels en een wat zachter mondgevoel dan de meeste Champagnes en Cava’s. Ook wat fruitiger en, positief bedoeld, toegankelijker voor de doorsnee gelegenheids-sprankel-drinker.
Wat mag u dan verwachten van mijn nummer vier? Over de subtiele pareling hebben we het al gehad. Een wijsneus zei mij ooit dat je niet moet ruiken aan sprankelende wijn omdat je enkel het koolzuurgas zou, nou ja, ruiken. Maar een edele kwaliteitswijn, sprankelend of niet, zal altijd het meeste van zijn geheimen prijsgeven in de aroma’s. Intens fruit en floraal in dit geval. In de mond krijgen we een elegant, fris, zelfs luchtig gevoel met impressies van rijpe peer, meloen en honing.
Waarom top vijf? Omwille van de toegevoegde waarde...
Omdat ik er sowieso een sprankelende wijn tussen wil en dat zou dan, omwille van een lichte voorkeur voor Italië, een Prosecco, een Spumante of een Frizzante worden. En dan is de keuze snel gemaakt, hoeveel knappe, sprankelende Italiaanse schuimwijnen er ook zijn.
En omdat ik het genoegen had enkele degustaties te mogen doen voor Octopus Sparkling Wines en daar de pareltjes van De Faveri kon leren kennen, begeleid door een uitgebreide, zeer onderhoudende toelichting van de Nederlandse vertegenwoordiger. En het is met wijn als met veel producten, men koopt eerder een verhaal dan een product.
Trouwens, die “Millesimato 2014” gezien? Terwijl zo goed als alle schuimwijnen blends zijn van verschillende jaren, om een constante in smaak en kwaliteit te hebben, zijn de de millesimé’s, of millesimato in ’t Italiaans, van één oogst afkomstig. Daarvoor moet de kwaliteit dus van die aard zijn dat die de normale kwaliteit overstijgt. Reken maar dat dit hier het geval is. Al moet ik toegeven dat er wel meer millesimé’s uitkomen die rekenen op de waarde van de naam, eerder dan de kwaliteit van een eenmalige, superieure oogst... Enfin, je roept maar als je twijfelt.
Effenaf een bijzonder knap product, correct geprijsd en een uitstraling waar je al eens kan mee uitpakken. En een lege fles die eerder in een museum thuis hoort, dan in een glascontainer.
Een waar traktaat!
Salute!
.
PS: voor alle duidelijkheid, er is niks mis met de stevige sprankel van de traditionele methode, zoals in Champagne en Cava! Integendeel, voor mij persoonlijk is een goeie, stevige brut nature uit Reims of Penedès (ook) absolute top. Maar je kan ze niet vergelijken. Moet je ook niet doen. Je vergelijkt ook geen treinen met fietsen, toch?
Zo heb ik op plaats vier de Nera Brut di Valdobbiadene Millesimato 2014, alleen de naam al..., DOCG van het huis De Faveri in Veneto.
Is dat de beste sprankelende wijn uit het totale aanbod? Wellicht niet. Het is ook meer dan waarschijnlijk niet de beste Prosecco ooit... Maar hij komt zeker in de buurt. Al ben ik de concurrentie nog proefondervindelijk aan het onderzoeken ;-)
Maar het is verdorie een hele lekkere! En in een fantastisch mooie fles. Stijlvol, sober, onmiskenbaar klasse uitstralend. Goud op zwart, altijd indrukwekkend. Tenzij het over rappers gaat...
Mijn goede vriend, en exclusief invoerder van De Faveri voor België, Koen Hebbrecht schenkt zijn sprankelende wijnen in een speciaal gelazerd (lees: gelézerd) glas om de fijne, bijna edele bubbeltjes te sturen. Er wordt dan een minuscuul kruisje in het laagste punt van de binnenkant van het glas gelazerd zodat de belletjes van daaruit, centraal, opborrelen. Sjiek! Anders zoeken die een andere oneffenheid in het glas en parelen ze “at random”. Tip voor de liefhebber, het oog wil ook wat! Zeker als het glas naast zo’n mooie fles staat...
De wijn is monocépage-gewijs gemaakt van de druif Glera, of zoals mensen zouden zeggen: 100% Glera. En deze druif heet in de klassieke Prosecco-streek -u raadt het al- Prosecco. Dus alle Prosecco is Glera en alle Glera is... Glera. Poepsimpel. Heeft u weer iets om mee uit te pakken tegen wijn-nerds...
Je hebt de traditionele manier van sprankelende wijn te maken zoals bij Champagne en je hebt de, meest gebruikte, alternatieve manier die Charmat heet. Geïnteresseerd in de materie? Zie “wijnerij, het boek”... Bij De Faveri heet die laatste “méthode Martinotti”, maar het blijft evengoed tweede gisting in inox tanks met als resultaat eerder fijnere, zelfs subtielere bubbels en een wat zachter mondgevoel dan de meeste Champagnes en Cava’s. Ook wat fruitiger en, positief bedoeld, toegankelijker voor de doorsnee gelegenheids-sprankel-drinker.
Wat mag u dan verwachten van mijn nummer vier? Over de subtiele pareling hebben we het al gehad. Een wijsneus zei mij ooit dat je niet moet ruiken aan sprankelende wijn omdat je enkel het koolzuurgas zou, nou ja, ruiken. Maar een edele kwaliteitswijn, sprankelend of niet, zal altijd het meeste van zijn geheimen prijsgeven in de aroma’s. Intens fruit en floraal in dit geval. In de mond krijgen we een elegant, fris, zelfs luchtig gevoel met impressies van rijpe peer, meloen en honing.
Waarom top vijf? Omwille van de toegevoegde waarde...
Omdat ik er sowieso een sprankelende wijn tussen wil en dat zou dan, omwille van een lichte voorkeur voor Italië, een Prosecco, een Spumante of een Frizzante worden. En dan is de keuze snel gemaakt, hoeveel knappe, sprankelende Italiaanse schuimwijnen er ook zijn.
En omdat ik het genoegen had enkele degustaties te mogen doen voor Octopus Sparkling Wines en daar de pareltjes van De Faveri kon leren kennen, begeleid door een uitgebreide, zeer onderhoudende toelichting van de Nederlandse vertegenwoordiger. En het is met wijn als met veel producten, men koopt eerder een verhaal dan een product.
Trouwens, die “Millesimato 2014” gezien? Terwijl zo goed als alle schuimwijnen blends zijn van verschillende jaren, om een constante in smaak en kwaliteit te hebben, zijn de de millesimé’s, of millesimato in ’t Italiaans, van één oogst afkomstig. Daarvoor moet de kwaliteit dus van die aard zijn dat die de normale kwaliteit overstijgt. Reken maar dat dit hier het geval is. Al moet ik toegeven dat er wel meer millesimé’s uitkomen die rekenen op de waarde van de naam, eerder dan de kwaliteit van een eenmalige, superieure oogst... Enfin, je roept maar als je twijfelt.
Effenaf een bijzonder knap product, correct geprijsd en een uitstraling waar je al eens kan mee uitpakken. En een lege fles die eerder in een museum thuis hoort, dan in een glascontainer.
Een waar traktaat!
Salute!
.
PS: voor alle duidelijkheid, er is niks mis met de stevige sprankel van de traditionele methode, zoals in Champagne en Cava! Integendeel, voor mij persoonlijk is een goeie, stevige brut nature uit Reims of Penedès (ook) absolute top. Maar je kan ze niet vergelijken. Moet je ook niet doen. Je vergelijkt ook geen treinen met fietsen, toch?