Dit keer de ietwat warrige opener van het boek. De inleiding als het ware.
Dit soort dingen schrijft vlot, want het zijn geen feiten. Eerder mijmeringen, visualisatie in een structuur gezet. Maar achteraf vraag ik mij toch af: staat dit wel voor wat ik wil zeggen? Zal de potentiele lezer hier niet op afknappen? Is het allemaal niet een beetje “over the top”?
Want uiteindelijk, het enige wat ik wil is informatie brengen over wijn, in een aangenaam jasje met af en toe een grappige noot. Meer niet…
Enfin, deze inleiding kan er nog uit. Dus mocht iemand vinden dat dit slaat als een tang op een varken (sorry, ik kan het niet laten…), dan hoor ik het wel.
mb
Wanneer is wandelen in een stad het leukst…?
Als je die stad niet kent en doelloos rondzwerft, van alles meepikt, beseffende dat je veel mist? Of, als geïnformeerde reiziger, specifieke zaken opzoekend volgens de persoonlijke interesse? En toch weer nieuwe dingetjes ontdekt, die de reisgids niet vermelden, slenterend langs onbestemde pareltjes.
Misschien toch liever als je de stad goed kent, doelbewust je baan vervolgt, de geheimen van de steegjes weet, grinnikend om de toeristen die hun weg zoeken…?
Ben je zo iemand die snel uitkijkt naar de volgende, onbekende stad als je de huidige begint te kennen? Die het avontuur opzoekt, wil verdwalen in eindeloze straatjes en verpozen op idyllische, maar compleet onbekende pleintjes? Het risico nemend al eens een verloren uitstap te maken…
Of toch maar de gekende locaties? De vanzelfsprekende wereldwonderen en aanverwanten. De (h)erkende kunsten.
Elk zijn meug!
En zo is het ook met wijn…
Dit soort dingen schrijft vlot, want het zijn geen feiten. Eerder mijmeringen, visualisatie in een structuur gezet. Maar achteraf vraag ik mij toch af: staat dit wel voor wat ik wil zeggen? Zal de potentiele lezer hier niet op afknappen? Is het allemaal niet een beetje “over the top”?
Want uiteindelijk, het enige wat ik wil is informatie brengen over wijn, in een aangenaam jasje met af en toe een grappige noot. Meer niet…
Enfin, deze inleiding kan er nog uit. Dus mocht iemand vinden dat dit slaat als een tang op een varken (sorry, ik kan het niet laten…), dan hoor ik het wel.
mb
Wanneer is wandelen in een stad het leukst…?
Als je die stad niet kent en doelloos rondzwerft, van alles meepikt, beseffende dat je veel mist? Of, als geïnformeerde reiziger, specifieke zaken opzoekend volgens de persoonlijke interesse? En toch weer nieuwe dingetjes ontdekt, die de reisgids niet vermelden, slenterend langs onbestemde pareltjes.
Misschien toch liever als je de stad goed kent, doelbewust je baan vervolgt, de geheimen van de steegjes weet, grinnikend om de toeristen die hun weg zoeken…?
Ben je zo iemand die snel uitkijkt naar de volgende, onbekende stad als je de huidige begint te kennen? Die het avontuur opzoekt, wil verdwalen in eindeloze straatjes en verpozen op idyllische, maar compleet onbekende pleintjes? Het risico nemend al eens een verloren uitstap te maken…
Of toch maar de gekende locaties? De vanzelfsprekende wereldwonderen en aanverwanten. De (h)erkende kunsten.
Elk zijn meug!
En zo is het ook met wijn…